Τετάρτη 9 Αυγούστου 2017

Α Γ Α Π Α Ω !!!

H ευαισθησία του Νίκου Καββαδία και το απίστευτο ταλέντο του στον χειρισμό της γλώσσας αποτυπώνονται ανάγλυφα και μαγεύουν, σε ένα εξαιρετικά πρώιμο ποίημα του που δημοσιεύεται στο Περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας το 1929 όταν καλά καλά δεν είναι ακόμη 19 χρονών.
Το ποίημα έχει τίτλο «Αγαπάω» και δεν έχει συμπεριληφθεί σε καμία από τις 3 ποιητικές συλλογές του:
Αγαπάω τ’ ό,τι είναι θλιμμένο στον κόσμο
Τα θολά ματάκια, τους αρρώστους ανθρώπους,
τα ξερά γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα,
τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους.
Τους σκυφτούς οδοιπόρους που μ’ ένα δισάκι
για μια πολιτεία μακρινή ξεκινάνε,
τους τυφλούς μουσικούς των πολύβοων δρόμων,
τους φτωχούς, τους αλήτες, αυτούς που πεινάνε.
Τα χλωμά τα κορίτσια που πάντα προσμένουν
τον ιππότη που είδαν μια βραδιά στ’ όνειρό τους,
να φανεί απ’ τα βάθη του απέραντου δρόμου.
Τους κοιμώμενους κύκνους πάνω στ’ ασπροφτερό τους
Τα καράβια που φεύγουν για καινούρια ταξίδια
και δεν ξέρουν καλά – αν ποτέ θα ‘ρθουν πίσω
αγαπάω, και θάθελα μαζί τους να πάω
κι ούτε πια να γυρίσω.
Αγαπάω τις κλαμένες ωραίες γυναίκες
που κοιτάνε μακριά, που κοιτάνε θλιμμένα…
αγαπάω σε τούτον τον κόσμο – ό, τι κλαίει
γιατί μοιάζει μ’ εμένα
Νίκος Καββαδίας

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

.... και όπως φεύγουν τα καράβια έφυγες και συ μακριά ΚΑΙ ΈΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΜΙΑ ΠΊΚΡΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΒΑΘΙΑ!!!

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ... ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ!!!

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ! Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ/ΘΕΩΝ!!!



ΥΓ.: Κακομοιριά Ελλάδα και Έλληνες!!!