*Φοβάμαι
τους
ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν
πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και
μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν
στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
*Φοβάμαι
τους ανθρώπους
που
με καταλερωμένη τη φωλιά
*Φοβάμαι
τους ανθρώπους
που
σου 'κλειναν την πόρτα
μην
τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και
τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να
καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
*Φοβάμαι
τους ανθρώπους
που
γέμιζαν τις ταβέρνες
και
τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε
βράδυ
και
τώρα τα ξανασπάζουν
όταν
τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και
έχουν και «απόψεις».
*Φοβάμαι
τους ανθρώπους
που
άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και
τώρα σε λοιδορούν
γιατί,
λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
*Φοβάμαι,
φοβάμαι πολλούς ανθρώπους. *Φέτος
φοβήθηκα ακόμα περισσότερο. Μανώλης
Αναγνωστάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου